وقتی گفته می شود طبیعت مادر همه موجودات است یعنی طبیعت ماهیتی زنانه دارد . آب به عنوان یکی از ارکان طبیعت برای حفظ،دوام شادابی و بقای طبیعت اهمیت بسیاری دارد.
اگر به عکس فیلم و یا نقاشی ها در گذشته نگاه کنیم ارتباط بین زنان و آب را در می‌یابیم آنها هستند که بر لب چشمه ساران جوی‌های آب در حال شست‌وشو و یا برطرف کردن نیازهای خانواده و یادرحال حمل آب درون کوزه و یا دبه برای مصرف هستند. یعنی رفتاری کاملا نزدیک به طبیعت.
اما نگاه مردانه و فن سالار این رفتار را تغییر داده است. در بحث طرح‌های سد سازی و یا انتقال آب که باعث جابه‌جایی عده‌ای از سرزمینی به سرزمین دیگر شده‌است زنان و کودکان بیشترین آسیب را متحمل شده‌اند. آنها هستند که دوری از قوم و یا بوم و انشقاق درون قومی را باید تحمل کنند و چه بسا در این فرایند همسر و یا پدر خانواده باید برای یافتن شغل جدید به نقاط دورتری برود؛ آنچه امروز در شهرها و یا حاشیه‌ها با آن مواجه هستیم.
اگر چه بازگشت به گذشته امکان‌پذیر نیست همانگونه که ادامه شرایط فعلی یعنی نگرش مردانه و فن سالار مخاطرهآمیز است و نه انچه به طبیعت نزدیک است.
بنابراین حضور زنان اندیشمند در بخش آب می‌تواند نقش مهمی در برون رفت از شرایط فعلی داشته باشد.
البته زنانی که دارای نگرش محیط زیستی باشند نه صرفا اقتصادی و فنی. با این توصیح باید گفت
بحران آب مساله و چالشی فراجنسیتی است و زنان و مردان هر کدام سهم قابل توجهی در کنترل این بحران خواهند داشت. در این مقیاس خانواده کانون انتقال فرهنگ و اصلاح الگوی مصرف است. همین نقش را مدرسه به عنوان نهاد آموزش و دولت به عنوان نهاد سیاسی بر عهده دارند. بر این اساس زنان می‌توانند نقش موثری را در اصلاح الگوی مصرف در مدرسه و خانواده به عهده بگیرند و در مهار این مساله فعال تر عمل کنند.
در جایگاه خانواده زنان به عنوان مادر نقش به سزايى در آموزش کودکان و انتقال مفهوم بحران آب به نسل های بعدی دارند. در واقع نقش فرهنگی مادری ایجاب می کند که کودکان را با این مفهوم آشنا کند. از طرفی دیگر زنان در خانواده های شهری و روستایی به مهم ترین مصرف کنندگان آب مبدل شده‌اند. طبق آمار معاونت امور زنان و خانواده ریاست‌جمهوری ،در ایران ۲۰ میلیون زن خانه‌دار داریم و حضور ۷۰ درصدی زنان در بخش کشاورزی، وضعیت منحصر به فردی را برای اصلاح الگوی مصرف توسط زنان فراهم کردهاست.
در جایگاه مدرسه نیز زنان به عنوان الگوهای تربیتی و آموزشی و در قامت معلم نیز نقش به سزایی در فرهنگ سازی و اصلاح الگوی مصرف دارند. حضور زنان در مدارس عمدتا معطوف به آموزش است و اینکه مصرف آب و مهار بحران آب یکی از راه‌های نیل به توسعه پایدار محسوب می شود. انتقال مفهوم توسعه پایدار و بحث پیرامون آن قطعا در مدرسه شکل خواهد گرفت. همین طور زنان در حوزه سیاست گذاری های کلان می توانند نقش آفرینی کنند و دولت را در این زمینه همراهی کنند.
*نماینده مردم تهران ری، شمیرانات ، اسلامشهر و پردیس در مجلس شورای اسلامی
نسخه چاپی
ارسال به دوستان
